Dostosuj preferencje dotyczące zgody

Używamy plików cookie, aby pomóc użytkownikom w sprawnej nawigacji i wykonywaniu określonych funkcji. Szczegółowe informacje na temat wszystkich plików cookie odpowiadających poszczególnym kategoriom zgody znajdują się poniżej.

Pliki cookie sklasyfikowane jako „niezbędne” są przechowywane w przeglądarce użytkownika, ponieważ są niezbędne do włączenia podstawowych funkcji witryny.... 

Zawsze aktywne

Niezbędne pliki cookie mają kluczowe znaczenie dla podstawowych funkcji witryny i witryna nie będzie działać w zamierzony sposób bez nich.Te pliki cookie nie przechowują żadnych danych umożliwiających identyfikację osoby.

Brak plików cookie do wyświetlenia.

Funkcjonalne pliki cookie pomagają wykonywać pewne funkcje, takie jak udostępnianie zawartości witryny na platformach mediów społecznościowych, zbieranie informacji zwrotnych i inne funkcje stron trzecich.

Brak plików cookie do wyświetlenia.

Analityczne pliki cookie służą do zrozumienia, w jaki sposób użytkownicy wchodzą w interakcję z witryną. Te pliki cookie pomagają dostarczać informacje o metrykach liczby odwiedzających, współczynniku odrzuceń, źródle ruchu itp.

Brak plików cookie do wyświetlenia.

Wydajnościowe pliki cookie służą do zrozumienia i analizy kluczowych wskaźników wydajności witryny, co pomaga zapewnić lepsze wrażenia użytkownika dla odwiedzających.

Brak plików cookie do wyświetlenia.

Reklamowe pliki cookie służą do dostarczania użytkownikom spersonalizowanych reklam w oparciu o strony, które odwiedzili wcześniej, oraz do analizowania skuteczności kampanii reklamowej.

Brak plików cookie do wyświetlenia.

Wygnanie ladacznic ze Świdnicy ▪ Wiesław Rośkowicz

Na początku 1807 r. wojska napoleońskie zdobyły Świdnicę. Wraz z ich przybyciem napłynęło do miasta wiele pań zajmujących się najstarszym zawodem świata. Trudniły się one tym bez żadnych przeszkód, jednak ich praca nie pozostawała bez szkody dla zdrowia stacjonujących w Świdnicy żołnierzy armii napoleońskiej. Aby temu zaradzić Aleksander de la Ville (francuski komendant miasta) postanowił doprowadzić do uwięzienia nierządnic i ich przykładnego ukarania. Późnym wieczorem 1 sierpnia 1808 r. policja miejska, z pomocą wojska, schwytała kilkanaście prostytutek. Aresztowane kobiety umieszczono w więzieniu miejskim przy dzisiejszej ulicy Budowlanej (budynek ten już nie istnieje). Z polecenia komendanta cztery najbardziej winne, z czternastu aresztowanych kobiet, zostały przez kata „specjalnie potraktowane”. Obciął on im włosy na głowie oraz brwi. Ponadto czarną farbą pomalował twarze, ręce oraz karki.

Na plecach i piersiach nieszczęsnych kobiet zawieszono tablice z wypisanym nazwiskiem i informacją w języku niemieckim i francuskim o uprawianym przez nie „zawodzie”. Tak „przystrojone” prostytutki 2 sierpnia posadzono na nędzne szkapy (odwrotnie do kierunku jazdy) i jako uzdę dano im w ręce koński ogon. Następnie zmuszono je do odbycia przejazdu po ulicach miasta. Towarzyszyło im dziesięć pozostałych pań, które szły parami z tyłu. Tak zorganizowany pochód przeszedł w obecności tłumów mieszkańców miasta oraz przyjezdnych następującymi ulicami: Budowlaną, Łukową, południową pierzeją Rynku, Długą, Pułaskiego, północną pierzeją Rynku, Grodzką, Zamkową, Kotlarską i z powrotem Łukową i Budowlaną. Następnie prostytutki wypędzono z miasta.

Opracowano na podstawie:

H. Schubert, Bilder aus der Geschichte der Stadt Schweidnitz, Schweidnitz 1911

Zostaw komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *