Odsłony: 0
Na początku 1807 r. wojska napoleońskie zdobyły Świdnicę. Wraz z ich przybyciem napłynęło do miasta wiele pań zajmujących się najstarszym zawodem świata. Trudniły się one tym bez żadnych przeszkód, jednak ich praca nie pozostawała bez szkody dla zdrowia stacjonujących w Świdnicy żołnierzy armii napoleońskiej. Aby temu zaradzić
Aleksander de la Ville (francuski komendant miasta) postanowił doprowadzić do uwięzienia nierządnic i ich przykładnego ukarania. Późnym wieczorem 1 sierpnia 1808 r. policja miejska, z pomocą wojska, schwytała kilkanaście prostytutek. Aresztowane kobiety umieszczono w więzieniu miejskim przy dzisiejszej ulicy Budowlanej (budynek ten już nie istnieje). Z polecenia komendanta cztery najbardziej winne, z czternastu aresztowanych kobiet, zostały przez kata „specjalnie potraktowane”. Obciął on im włosy na głowie oraz brwi. Ponadto czarną farbą pomalował twarze, ręce oraz karki. Na plecach i piersiach nieszczęsnych kobiet zawieszono tablice z wypisanym nazwiskiem i informacją w języku niemieckim i francuskim o uprawianym przez nie „zawodzie”. Tak „przystrojone” prostytutki 2 sierpnia posadzono na nędzne szkapy (odwrotnie do kierunku jazdy) i jako uzdę dano im w ręce koński ogon. Następnie zmuszono je do odbycia przejazdu po ulicach miasta. Towarzyszyło im dziesięć pozostałych pań, które szły parami z tyłu. Tak zorganizowany pochód przeszedł w obecności tłumów mieszkańców miasta oraz przyjezdnych następującymi ulicami: Budowlaną, Łukową, południową pierzeją Rynku, Długą, Pułaskiego, północną pierzeją Rynku, Grodzką, Zamkową, Kotlarską i z powrotem Łukową i Budowlaną. Następnie prostytutki wypędzono z miasta.
Opracowano na podstawie:
H. Schubert, Bilder aus der Geschichte der Stadt Schweidnitz, Schweidnitz 1911
