Pierwszy film pokazano w naszym mieście w r. 1908. Był to oczywiście film niemy, a wyświetlony został przez właściciela kina objazdowego niejakiego Schustera w namiocie. Wkrótce potem tenże urządził w Świdnicy salę kinową. Znajdowała się ona przy dzisiejszej ul. Zamkowej i miała 149 miejsc siedzących. Kino nazywano „Kinematografia”.
Już za rok, w 1909 r. powstało nowe kino przy ul. Długiej 19. Jego właścicielem był Trenkler. Nazwano je „Metropoltheater” i przetrwało aż do lat dwudziestych naszego wieku. Jednym z kolejnych właścicieli tego kina był Schilling.
W 1910 r. Niesel urządził salę kinową w restauracji „Złoty Kubek” na rogu dzisiejszej ul. Mennickiej i ul. Teatralnej. Powstało także „Weltkino” w budynku przy ul. Pionierów. Kierował nim Bovensiepen. Na wolnym powietrzu w ogrodzie restauracji „Pruski Dwór” przy ul. Wałbrzyskiej 27 znajdowało się kino letnie.
W 1914 r. świdnicki przedsiębiorca Arthur Barndt (1881? – 1940) przejął kino na ul. Zamkowej i nazwał je „Burgplanlichtspieltheater”. Później przeniósł je na dzisiejszy plac Grunwaldzki, gdzie 25 grudnia 1919 r. otworzył tzw. „Schauburg Oberstadt”. Kino to istniało także i po drugiej wojnie światowej jako kino „Przyjaźń”.
Trzej przedsiębiorcy: Wolf, Malischka i Feustel w 1921 r. zbudowali dzisiejsze kino „Gdynia” przy ul. Zygmuntowskiej 1. Zwało się najpierw „Unionstheater”, a później „Schauburg Niederstadt”. W 1922 r. nabył je niejaki Kutschera ze Strzelec Opolskich, a w 1924 r. – właściciel kina z placu Grunwaldzkiego – A. Barndt. W sali kinowej było 600 miejsc siedzących, a po rozbudowie w 1938 r. – nawet 718 miejsc. Dziś kino to, nazwane „Gdynia”, dzierżawi znany świdnicki działacz w dziedzinie kultury Andrzej Scheer i ma ono 535 miejsc. Natomiast kino „Przyjaźń” zostało zlikwidowane gdy budynek kina częściowo rozebrano, a z pozostałej jego części urządzono miejską halę targową.