W Świdnicy przy dzisiejszej ulicy Pionierów Ziemi Świdnickiej zbudowano około 1924 r. kilka domów mieszkalnych przeznaczonych na mieszkania służbowe dla urzędników poszczególnych instytucji.
Na rogu ulicy Sprzymierzeńców i ulicy Pionierów Ziemi Świdnickiej stanął dom oznaczony nr 36 i 38, w którym mieszkali urzędnicy kolei państwowych. W suterenie było mieszkanie dozorczyni domu. Jej mąż był ogrodnikiem terenów kolejowych. Do jego obowiązków należało ukwiecanie dworców i dbałość o wygląd terenów przydworcowych. Na pierwszym piętrze, w olbrzymim, wielopokojowym mieszkaniu rezydował dyrektor zakładów naprawczych taboru kolejowego (dzisiaj Fabryka Wagonów „Świdnica” S.A.) Pozostałe obszerne mieszkania tego domu zajmowali różni wyżsi urzędnicy kolejowi.
Podczas nalotu samolotów radzieckich na Świdnicę, 11 lutego 1945 r. w dom ten trafiła bomba lotnicza. Była tzw. niewybuchem, bo tylko przebiła dach i stropy i została potem rozbrojona w piwnicy.
Obok, przy ulicy Pionierów Ziemi Świdnickiej i przy ulicy Rycerskiej, zbudowano pięć domów dla urzędników pocztowych.
Dalej, w kierunku dworca kolejowego, miasto zbudowało w 1912 r. gmach dzisiejszego I Liceum Ogólnokształcącego im. Jana Kasprowicza. Po wojnie zajmowała go Armia Radziecka na tzw. „dom oficera”, klub, w którym mieściło się m.in. kino i sklep z tańszymi, często deficytowymi towarami. Niektórym Polakom udawało się wtedy zdobyć przepustki uprawniające do zakupów w tym sklepie.
W czasach hitlerowskich dzisiejsza ulica Pionierów Ziemi Świdnickiej nazywała się Franz-Becker-Strasse ku czci hitlerowca, który 19 lutego 1932 r. zginął podczas zamieszek w Żarowie. W pobliżu miejsca, gdzie przez pewien czas stał tzw. „krzyż pokutny”, u zbiegu ulicy Pionierów Ziemi Świdnickiej i ulicy Romualda Traugutta, stał kamień upamiętniający Beckera, którego grób zachował się do niedawna na cmentarzu w Pszennie. W hitlerowskie dni pamięci przy kamieniu odbywały się uroczystości.