Ewangelicki dom parafialny przy ul. Księżnej Agnieszki ▪ Edmund Nawrocki

Świdniccy ewangelicy już 31 stycznia 1911 roku na zebraniu stowarzyszeń  istniejących przy Kościele Pokoju postanowili zbudować budynek, który zaspokoiłby różne potrzeby parafii. Powołano fundację i stworzono specjalny fundusz budowlany, którego środki padły jednak ofiarą inflacji w trudnych, ciężkich czasach kryzysu po zakończeniu pierwszej wojny światowej. Dlatego zamiar ten można było realizować dopiero od roku 1927. Wtedy to ogłoszono konkurs na projekt architektoniczny, który wygrało dwóch architektów wrocławskich: Klein i Wolff. Budowę rozpoczęto 7 lipca 1927 roku, ukończono zaś 3 marca 1929 roku. Do prac zaangażowano oprócz przedsiębiorstw z Wrocławia także dwie miejscowe firmy: świdnicki zakład murarsko-ciesielski Glück & Schulz i stolarnię Hermanna Tritta z Kraszowic.

Prostopadle do ulicy wzniesiono budynek z wysokim, stromym, siodłowym dachem krytym czerwoną dachówką. Drugi budynek zaprojektowano jako niższe skrzydło pierwszego. Główną częścią całego kompleksu była duża, trójnawowa sala z emporami otaczającymi pomieszczenie centralne, z ponad tysiącem miejsc siedzących. Można ją było poszerzyć przez otwarcie drzwi, dzięki czemu zyskiwało się dodatkowo jeszcze około 430 miejsc. W sali były 32-głosowe organy, dzieło organmistrza Gustawa Heinze z Żar i duża scena, pod którą umieszczono kotłownię.

W piwnicach umieszczono umywalki i natryski, na parterze kuchnię, natomiast na piętrze znajdowały się: biblioteka z czytelnią oraz pokoje i salki służące spotkaniom protestanckich organizacji młodzieżowych.

Dom parafialny miał poza tym pomieszczenia gospodarcze oraz mieszkalne.

Do zakończenia drugiej wojny światowej duża sala widowiskowa i inne pomieszczenia domu parafialnego służyły między innymi za miejsce spotkań różnych organizacji kościelnych i politycznych. 9 listopada 1938 roku odbyło się tu zebranie narodowych socjalistów, które poprzedziło tak zwaną „noc kryształową”, kiedy to spalono w Świdnicy synagogę i prześladowano tutejszych Żydów.

Dom parafialny był także „kościołem zimowym”, w którym odprawiano nabożeństwa ewangelickie w czasie zimy, z wyjątkiem uroczystych świąt. Do czasu jego wybudowania protestanci świdniccy byli zmuszeni nawet w największe mrozy uczestniczyć w nabożeństwach odprawianych w lodowato zimnym Kościele Pokoju.

Po wojnie dom parafialny przejęła Fabryka Liczników i Zegarów Elektrycznych w Świdnicy, później znana jako Zakłady Wytwórcze Aparatury Precyzyjnej „MERA- PAFAL”, a od roku 1992 jako Fabryka Aparatury Pomiarowej „PAFAL” Spółka Akcyjna. Służył on jako dom kultury tego zakładu przemysłowego. Odbywały się tu zabawy taneczne, zebrania, występy zespołów, studniówki, wesela i inne imprezy oraz uroczystości rozrywkowe, kulturalne i polityczne. Pod koniec lat 90. XX wieku o zwrot budynku wystąpiła parafia ewangelicko-augsburska w Świdnicy i ostatecznie jej działania na tym polu zakończyły się pełnym sukcesem. Obecnie przy ulicy Księżnej Agnieszki 12-14 znajdują się:Dom Spotkań Parafii Ewangelicko-Augsburskiej w Świdnicy, Bar „Skarbuś”, Biuro Rachunkowe „Saldo Plus” i Zakład Usług Metrologicznych Spółka Cywilna.

Budowla stanowi ciekawy przykład dobrej architektury z pierwszej połowy ubiegłego wieku i powinna być otoczona troskliwą opieką, gdyż upiększa nasze miasto. Na razie nie wygląda najlepiej, ale być może w przyszłości doczeka się generalnego remontu, który przywróci jej tak dobry stan jaki miała w momencie oddania do użytku w 1929 roku.