Na skraju lasu, mniej więcej w połowie drogi łączącej Lubachów ze Złotym Lasem (do 1996 roku miejscowość tą nazywano Nieganów), kilkadziesiąt metrów na północ od drogi, zachował się interesujący pomnik wykonany z czerwonego piaskowca. Ma on około dwa metry wysokości i posiada trójkątny przekrój. W górnej jego części wyryto równoramienny krzyż, pod nim znajduje się puste miejsce (jednak wiadomo, że pierwotnie był tam umieszczony czteropolowy herb Świdnicy), zaś jeszcze niżej napis „Wildsäule, erneuert 1854” (obecnie brakuje litery „e” w pierwszym wyrazie). Wcześniej w pobliżu opisywanego pomnika, lecz po drugiej stronie drogi, stał drewniany słup, który pełnił taką samą funkcję jak zachowany do dnia dzisiejszego piaskowcowy pomnik. Informacja o celu ich postawienia znajduje się w jednej z niemieckich publikacji o powiecie świdnickim z lat 80. XIX wieku. Autorem jej był nauczyciel z Kraszowic (wówczas wieś pod Świdnicą) Eduard Gröger. Napisał on, że w rozległych górskich lasach żyło niegdyś bardzo dużo różnorodnej dzikiej zwierzyny. Po zakończeniu polowań myśliwi przynosili ustrzelone zwierzęta w opisywane miejsce, gdzie się zbierali i przy dobrej pogodzie biesiadowali.(*)
W polskiej tradycji łowieckiej uroczysty obrzęd kończący zbiorowe polowanie nazywany jest pokotem. Upolowaną zwierzynę, w zależności od lokalnej tradycji, układa się w określonej kolejności. Podczas tej uroczystości jest między innymi składany raport o polowaniu oraz ogłasza się, kto został jego królem.
* Gröger Eduard, Der Kreis Schweidnitz nach seinen physikalischen, statistischen und topographischen Verhältnissen. Ein Beitrag zur Förderung der Heimatskunde für Schule und Haus, Schweidnitz 1886, s. 4.