Zawiszowska parafia powstała z części wydzielonej, rozległej świdnickiej parafii pod wezwaniem św. Józefa Oblubieńca. Założycielem parafii, jej pierwszym organizatorem i budowniczym był ksiądz prałat Stanisław Pasyk.
Działkę pod nowy ośrodek duszpasterski z kościołem jako główną budowlą kupił ks. prałat S. Pasyk 14 grudnia 1988 roku Z kupnem nie było problemów – Urząd Miejski w Świdnicy chętnie sprzedał 2,43 ha ziemi. Po niezbędnych, niespełna rocznych przygotowaniach do rozruchu budowy, w połowie listopada 1989 r. między innymi wykopami pod fundamenty rozpoczęto – siłami społecznymi! – wznoszenie świątyni według projektu magistra inżyniera architekta Leszka Szostaka i magistra inżyniera architekta Krzysztofa Wrzosa. Tempo budowy przyśpieszyła w roku 1990 dziesięcioosobowa ekipa uczniów Zespołu Szkół Budowlano-Elektrycznych w Świdnicy.
Pierwszą Mszę św. inaugurującą życie nowej parafii (w surowych murach świątyni i bez dachu jeszcze), odprawił 3 czerwca 1990 roku w święto Zesłania Ducha Świętego, ksiądz prałat Adam Drwięga, proboszcz parafii katedralnej we Wrocławiu, w koncelebrze ze świdnickimi księżmi dziekanami – ks. prałatem Kazimierzem Jandziszakiem i ks. Ludwikiem Sosnowskim.
25 czerwca 1991 r. dekretem Kurii Metropolitalnej we Wrocławiu oficjalnie erygowana została parafia pw. Ducha Świętego na Zawiszowie z księdzem Jerzym Skalskim jako proboszczem. Nowy ks. proboszcz przejął od ks. S. Pasyka kierownictwo parafii i budowę kościoła. Z dala, bo nie byłem zawiszowskim parafianinem, śledziłem budowlane zmagania ks. J. Skalskiego i jego parafian, cieszyłem się ich sukcesami, że mimo kryzysu, inflacji i zubożenia społeczeństwa, widoczne były (i są!) postępy w budowie i wystroju ich świątyni.
Przez trzy lata ks. J. Skalski mieszkał na plebani u św. Józefa, potem wraz z księdzem wikariuszem Jarosławem Wawakiem, „rezydował” we własnej – zawiszowskiej. Plebania mieściła się w prawej części ośrodka duszpasterskiego, natomiast w lewej, katechetycznej była filia Szkoły Podstawowej Nr 5 – dla klas początkowych, jako że os. Zawiszów nie dorobiło się jeszcze wówczas własnej podstawówki i dzieciaki starszych klas pobierały naukę poza osiedlem.
Ponieważ parafia w 1996 roku obchodziła pięciolecie swojego oficjalnego istnienia, zgodnie z wymogami prawa kościelnego w dniach 25 i 26 maja anno Domini 1996 odbyła się rutynowa (taka co pięć lat) wizytacja kanoniczna Biskupa Wrocławskiego. Przeprowadził ją Jego Ekscelencja ksiądz biskup Jan Tyrawa, sufragan wrocławski, wespół z ks. prof. dr. hab. Andrzejem Nowickim. Głównym zadaniem wizytacji było spotkanie biskupa diecezjalnego z duchowieństwem i wiernymi w celu bliższego poznania ich i zachęcenia do praktykowania wiary i życia chrześcijańskiego. W niedzielę 26 maja o godzinie 13, w dniu Zesłania Ducha Świętego i tym samym odpustu parafialnego, uroczystą Mszę św. odpustową i wizytacyjną odprawił ks. bp Jan Tyrawa, w koncelebrze z ks. prałatem Stanisławem Pasykiem, ks. Józefem Lubczyńskim, ks. Andrzejem Szycem, ks. kan. Janem Miłosiem z Milikowic i ks. kan. Stanisławem Kościelnym z Bystrzycy Górnej. Obecny był dziekan Świdnicy – Zachód ks. prałat Kazimierz Jandziszak.
W czasie Mszy św. ks. Jerzy Skalski złożył biskupowi sprawozdanie z pracy parafii od jej początków po rok 1996. Powiedział między innymi, że zawiszowska parafia liczy ok. 6 tysięcy wiernych, z czego regularnie na niedzielne Msze św. uczęszcza około 30%.Część parafian uczęszcza: „z sentymentu lub z innych powodów” do swoich dawnych parafii. Mówił o trudach budowy świątyni, jej wyposażaniu, żeby była prawdziwym Domem Bożym. Podkreślił ofiarność i zaangażowanie w dzieło budowy parafian. To dzięki ofiarnym parafianom i pomocy z zewnątrz (m.in. Urząd Miejski, PAFAL, ŚFUP, majątek Zawiszów, Metalplast z Bystrzycy Górnej, Centrostal) można było budowę doprowadzić do stanu, który jest widoczny. Ksiądz proboszcz wszystkim serdecznie podziękował staropolskim „Bóg zapłać”, szczególnie ks. Stanisławowi Pasykowi.
Okolicznościowe kazanie odpustowe o Duchu Świętym wygłosił ks. bp J. Tyrawa. Kim jest Duch Święty, czym jest zesłanie Ducha Św. dla chrześcijan, o działaniu Ducha Św. w historii świata, w Kościele, w sakramentach świętych, w życiu poszczególnych wiernych – że w Duchu Świętym nasza moc i siła, mądrość, zbawienie, pełne człowieczeństwo.
Mszę św. zakończono wystawieniem Najświętszego Sakramentu, śpiewem hymnu „Ciebie, Boga, wysławiamy”, błogosławieństwem i odśpiewaniem „Boże, coś Polskę”.
Mogę jeszcze zapytać o źródło tego artykułu? Bardzo mi państwo pomagają w badaniach naukowych! Dziękuję i pozdrawiam.
Hosanna. Miesięcznik Katolicki Ziemi Świdnickiej
nr 9 (18), wrzesień 1996 r.