W maju 1958 roku pozostałe w Świdnicy siostry urszulanki, mieszkające w klasztorze przy kościele św. Józefa, dobrowolnie wyjechały do Republiki Federalnej Niemiec. Za zezwoleniem władz polskich mogły one zabrać ze sobą meble, przedmioty liturgiczne i tym podobne rzeczy, które załadowały do wagonu kolejowego. Zezwolono im także na zabranie zabytkowego obrazu Matki Boskiej, który znajdował się w ich posiadaniu od początków XIX wieku.
Obraz ten znajduje się dziś w kaplicy klasztoru w Mannheim, który urszulanki wybudowały. W związku z tym, że historia obrazu jest związana z dziejami Świdnicy, warto ją przybliżyć czytelnikom.
Według udostępnionego (staraniem Muzeum Dawnego Kupiectwa w Świdnicy) przez Konwent Urszulanek w Mannheim osiemnastowiecznego rękopisu, obraz Matki Boskiej Łaskawej został namalowany na płótnie w roku 1398. Znajdował się pierwotnie w klasztorze Cysterek w Trzebnicy. Gdy zestarzał się i był nieco uszkodzony, pracownicy odnawiający w roku 1696 klasztor wyrzucili go do rupieciarni. Odnalazła go tam jedna z zakonnic, Magdalena Bołykowska i przeniosła do swojej celi. Znajdował się tam przez 30 lat. Pewnego razu odwiedził zakonnicę pustelnik z Wrocławia, Czech z pochodzenia Michał Kehler. Zachwycił się on obrazem i wyprosił podarowanie mu go. Zakonnica odstąpiła obraz ze łzami i płaczem.
W 1732 r. wdowa Regina Reinert ze Świdnicy odwiedziła domek pustelnika i teraz ona wyprosiła podarowanie obrazu. W dniu 13 września 1732 roku przekazała obraz do kościoła Kapucynów pod wezwaniem Matki Boskiej Niepokalanie Poczętej w Świdnicy. Umieszczono go w kaplicy św. Barbary. Przed obrazem modlono się codziennie, a nawet przybywały do niego pielgrzymki. Cieszył się on tak wielkim kultem, ponieważ modlący się przed nim uzyskiwali różne łaski.
Podczas sekularyzacji klasztoru Kapucynów, 23 marca 1811 r. gwardian tego klasztoru przeniósł wieczorem, bez wiedzy władz pruskich, obraz ukryty pod płaszczem do klasztoru świdnickich Urszulanek. Pozostawał on tam do 1958 roku.