Heinrich Schubert urodził się w Wińsku powiat Wołów 6 listopada 1839 roku i tu spędził dzieciństwo i młodość. Jego ojciec Karl był szewcem, matką była Dorothea z domu Kynast.
Mimo zapewne trudnych warunków materialnych ukończył gimnazjum oraz studia uniwersyteckie i w końcu został nauczycielem ewangelickiego liceum Augustaschule we Wrocławiu. W jego czasach nazwą „liceum” oznaczano szkołę średnią dla dziewcząt, bo nie miały one prawa uczęszczania do gimnazjum razem z chłopcami.
25 lipca 1865 roku w wieku 25 lat Schubert ożenił się z 21-letnią córką lekarza z Wińska Rosą Giesel. Miał z nią czworo dzieci, z których dwoje najstarszych: syn Paul i córka Margareta zmarło w dzieciństwie. Urodzony w roku 1870 we Wrocławiu syn Max Schubert został lekarzem w Świdnicy, gdzie zmarł 15 stycznia 1930 roku. Urodzona w 1870 roku, także we Wrocławiu córka Rosa Elisabeth wyszła za mąż za prawnika i ziemianina Eberharda Goetze i mieszkała w okolicach Wiednia. Żona Heinricha Schuberta zmarła 28 października 1896 roku we Wrocławiu.
Pod koniec życia jako wdowiec i emeryt przeniósł się Schubert do miejsca zamieszkania swego syna lekarza, do Świdnicy. Mieszkał tutaj przy ówczesnej ulicy Długiej 72 (obecnie w tym miejscu jest nowowybudowany budynek o adresie Długa 70), chyba w mieszkaniu syna. Zmarł na wylew krwi do mózgu 26 marca 1920 roku przeżywszy 80 lat.
Już jako nauczyciel liceum H. Schubert zainteresował się dziejami Śląska i publikował artykuły o tematyce historycznej w różnych czasopismach. Między innymi jest autorem świetnego tekstu prostującego zmyślenia i błędy rozpowszechniane w publikacjach dotyczących dziejów Śląska w tym i naszego miasta. Tego rodzaju zmyślenia i błędy pojawiają się także i w publikacjach współczesnych, na przykład o Kościele Pokoju zbudowanym bez użycia gwoździ.
W dorobku naukowym tego historyka-regionalisty znajdują się również pozycje książkowe dotyczące historii śląskich miast (Ścinawa, Wińsko) i zamków (Bolków, Chojnik, Grodno). W roku 1908 ukazała się „Pieśń pochwalna o mieście Świdnicy” autorstwa Nikolausa Thomasa, którą Schubert przetłumaczył z łaciny na język niemiecki. Publikował również artykuły historyczne o charakterze popularnym na łamach świdnickiej prasy.
Największym osiągnięciem Heinricha Schuberta jest jego licząca 453 strony historia Świdnicy wydana w świdnickim wydawnictwie „L. Heege” w roku 1912. Tytuł tej pracy brzmi:”Bilder aus der Geschichte der Stadt Schweidnitz”.
Dzieło to oparł Schubert częściowo na danych zaczerpniętych z dwutomowej „Geschichte der Stadt Schweidnitz” wydanej w roku 1846 (tom I) i 1848 roku (tom II) w Świdnicy, historii naszego miasta napisanej przez Friedricha Juliusa Schmidta. H. Schubert usystematyzował, uprościł i bardzo jasnym językiem przedstawił dzieje miasta. Pracę swoją uzupełnił o dane zaczerpnięte z dokumentów, do których Schmidt nie dotarł, albo które pominął.
Z książki Heinricha Schuberta czerpią współcześni polscy historycy pełnymi garściami, często nie podając źródła swojej wiedzy. Jest to obecnie łatwiejsze niż kiedyś ponieważ magister Sobiesław Nowotny przetłumaczył dzieło Schuberta na język polski nadając mu tytuł:”Szkice z historii miasta Świdnicy autorstwa Heinricha Schuberta w przekładzie Sobiesława Nowotnego”. Drukiem zajęła się świdnicka Drukarnia Cyfrowa NET; w roku 2006 ukazała się część I „Szkiców…”, rok później część II. Na ostatnią III część tłumaczenia książki H. Schuberta musimy jeszcze poczekać.